Doka

Een doka is in de fotografie spreektaal voor de donkere kamer. De vroegere filmrolletjes waren van een lichtgevoelig folie of papier gemaakt. Hierop werd de afbeelding geregistreerd. Zou je het rolletje direct uit de camera halen, dan werd het rolletje nogmaals belicht en zou elke foto volstrekt wit ontwikkeld worden.

Daarom moesten fotorolletjes is een donkere kamer ontwikkeld worden. Afhankelijk van de gebruikte technieken en materialen moest de afbeelding gefixeerd worden. Hierdoor werd het filmrolletje, of een kopie ervan behandeld zodat deze niet meer lichtgevoelig was. Vanaf dat moment mocht de gefixeerde foto de donkere kamer verlaten. De foto was 'ontwikkeld'.

Bij de digitale fotografie wordt er geen gebruik gemaakt van lichtgevoelig folie of papier. De afbeelding wordt namelijk geregistreerd op een beeldsensor. De beeldsensor zet de geregistreerde data om in een computerbestand. Zodra dit bestand is opgeslagen op de geheugenkaart is die foto niet meer lichtgevoelig. Ontwikkelen in een donkere kamer is dus ook niet nodig.

Wanneer foto's in het RAW-formaat geschoten worden is ontwikkeling op de computer nodig. Vandaar dat de ontwikkelsoftware (bijvoorbeeld Lightroom) ook wel eens de 'digitale doka' wordt genoemd.